Roestia ken ik al jaren. Het is een meisje van 9 die ik van het Ukwatte college ken. Een dondersteen met een ontzettende ondeugende ''smoel''. Dit jaar voor het eerst kwam haar moeder aan de poort omdat ze geen toilet hadden. Haar man werkte in Saudie Arabie als gastarbeider en van dat geld konden ze school, eten en electriciteit en stromend water betalen. Naar het toilet gaan deden ze bij Roestia haar opa en oma , zo'n 500 meter heuvelopwaarts. Na een kijkje genomen te hebben schrok ik van hun huis. Het was een houten schuur zoals wij die meestal bij een nieuwbouwwoning opgeleverd krijgen. Maar goed beter als modder.
We hebben dit gezin vanuit de stichting voorzien van een nieuw toilet en Suus en ikzelf hebben Roestia onder onze hoede genomen. Ze kan erg goed leren heeft haar lerares ons verteld dus mag ze op onze kosten extra lessen volgen voor welk vak dan ook.
Het houten huisje met Roestia, broertje en moeder | Roestia |